มีบล็อคเป็นของตัวเองสักที

  วันนี้เป็นวันสิ้นเดือน พ.ค. พอดิบพอดี เคยคิดอยากมีบล็อคเป็นของตัวเองมานานแล้ว ช่วงนี้ก็ว่างมากด้วย เนื่องจากโควิด19ระบาด กว่าจะได้กลับบ้านต่างจังหวัด ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกทม.แค่70 กว่ากิโลเมตรก็ถึงแหละ สมุทรสงคราม แต่ดีว่าช่วงนี้รถไม่ติด รู้สึกว่าชีวิตได้slow lifeกับเค้าบ้าง กว่าจะได้มาไหว้พ่อแม่ก็ปาเข้าไป2เดือน ได้มาเห็นต้นไม้ใบหญ้า และดอกเงาะต้นนี้ที่บ้าน ช่างมีความสุขเหลือเกิน จากที่เคยเร่งรีบ แย่งกันกินแย่งกันใช้ในเมืองกรุง แค่เวลา2วัน1คืน ก็รับรู้ถึงความสุขความสงบในจิตใจได้ ได้แต่นั่งมองดอกเงาะต่อ ก่อนจะกลับไปใช้ชีวิตที่วุ่นวายในเมืองกรุงอย่างเคย ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปนะ เมื่อเรายังมีลมหายใจอยู่ ก็ต้องมีความหวังว่าสักวันจะผ่านช่วงสถานการณ์นี้ไปได้  

   โดยblogนี้จะแชร์และแบ่งปันเรื่องราวต่างๆ ของประเทศเวียดนาม Xin chào (สวัสดี)ทั้งอาหาร สถานที่ วัฒนธรรมและภาษา เพราะเนื่องจากผู้เขียนมีแฟน เป็นคนเวียดนามได้มีโอกาสเดินทางไปเวียดนามหลายครั้ง จนเกิดความประทับใจในวัฒนธรรมที่แตกต่าง การใช้ชีวิต อาหารที่ทั้งมีความคล้ายคลึงและแตกต่างจากประเทศไทยบ้าง

    ทำให้ผู้เขียนอยากที่จะเขียนเรื่องราวต่างๆ เก็บบันทึกไว้และแชร์ประสบการณ์ต่างๆผ่านตัวอักษร และถ้าท่านใดกำลังสนใจทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับประเทศเวียดนาม ก็สามารถเล่าสู่กันฟังได้ใน Vietnamesefan blogนี้เลยค่ะ